پیام تبلیغاتی

 

در اتاق مدیریت یک شرکت، این کلمات به گوش می خورند: آیا پیام تبلیغاتی ما به همه می رسد؟ خریداران از تبلیغ ما چه پیامی دریافت می کنند؟ اینها سؤالاتی هستند که تبلیغ کنندگان به طور سنتی از بنگاه های تبلیغاتی می کنند. اساس این سؤالات بر این پیش فرض است که هدف از تبلیغات، ارائه اطلاعات است. ولی تبلیغات از اینکه صرفاً ارائه اطلاعات کنند، فاصله زیادی گرفته است.


تبلیغ کنندگان غالباً اتکای شدیدی بر « جداسازی پیام » دارند. مهمولا از مصرف کنندگان سؤالاتی از این نوع می شود:

تبلیغ سعی داشت چه چیزی به شما بگوید؟

پیام تبلیغاتی مورد نظر تبلیغ کننده چه بود؟

 

این فراگرد می تواند بازخور ارزشمندی به تبلیغ کنندگان بدهد و سریعاً به آنان بگوید که آیا آگهی مورد بحث توانسته است پیام مورد نظر را منتقل کند؛ اگر آگهی از نوع اطلاع رسان باشد، چنین می شود. ولی آگهی های سرگرم کننده، شامل تبلیغ شکل، تبلیغ های موسیقایی و داستان گونه، بسیار با آگهی های سخنرانی گونه فرق می کنند.

 

 

 

ما به عنوان بینندگان تلویزیون، تبلیغ های «شکلی یا تصویری»  را از لحاظ ذهنی پردازش می کنیم، نظیر تبلیغ های مربوط به خوراکی ها که کاملاً با تبلیغ های اطلاع رسان، نظیر اطلاعیه مربوط به فروش فوق العاده این هفته  و یا حراج به مناسبت پنجاهمین سالگرد تاسیس شرکت ب، متفاوت اند. در حقیقت برای بسیاری از تبلیغ ها (به ویژه تبلیغ های مربوط به شکل یا تصویر) مشکل بتوان گفت که چه پیامی قرار است منتقل شود.

 

تبلیغ کنندگان، ارزشیابی این گونه تبلیغ ها را مشکل می بینند، زیرا در آن ها چندان نکاتی وجود ندارد که بتوان درباره آن ها از مردم سؤال کرد که فرضاً چه پیامی را دریافت کرده اند. آن چه در تبلیغات وجود ندارد این حس است که فردی می خواهد چیزی به شما بگوید. این به معنای آن نیست که چنین تبلیغاتی بی اثرند، بلکه فقط به آن معناست که حاوی پیامی به دقت تنظیم شده نیستند. ازنظر ذهنی، ما انواع مختلف تبلیغ را به شیوه های مختلف پردازش می کنیم.


تأثیرات تبلیغ شکل
آیا بصورت کلامی فکر میکنید یا تصویری؟
ارتباط تبلیغاتی