مدل های حافظه و فراموشی در تبلیغات

 

یک فرد مصرف کننده، چند آگهی مربوط به نام های تجاری مختلف را می تواند در یک طبقه از یک محصول در ذهن خود نگه دارد؟ دی این زمینه آستانه واحدی وجود ندارد، بلکه با ورود هر درون داد جدیدی به حافظه، درون داد های قبلی بعضاً یا کلاً به نحو فزاینده ای از بین می رود.

دیدگاه عموم درباره ی حافظه آن است که یک رد ذهنی در حافظه یا باقی می ماند و یا از بین می رود. شما یا می توانید آن را بخاطر اورید و یا نمی توانید. این مدل از حافظه، به نحوی قابل اثبات، اشتباه است. فراموشی، بیش از آن که مربوط به ذخیره سازی در حافظه باشد، با « عدم توانایی در بازگشت » سرو کار دارد. معمولاً مشکل، عدم توانایی در بخاطر آوردن، به هنگامی که به آن نیاز است، می باشد.

به نظر صاحبان ایده برتر پاسارگاد، اگر فرض شود که کار حافظه شبیه به ذخیره سازی اطلاعات در قفسه ی بایگانی ذهن است، به روشن شدن مطلب بسیار کمک می کند. اگر اطلاعات وارده به خوبی بایگانی شود فرضاً یک تبلیغ در یک جای معین قفسه بایگانی گردد، می توان به سرعت و به سهولت، زمانی که مورد نیاز است، به آن دست یافت. 

 

 

با این حال، اگر با حواس پرتی و بی حوصلگی اطلاعات جدید را وارد حافظه کنید، بی آن که توجهی به آنچه می کنید به عمل آورید و ندانید که در کدام قفسه آن را بایگانی کرده اید، بازگشت دادن آن شدیداً سخت می شود.اضافه بر آن، قادر نخواهید بود که به سرعت، اطلاعات مورد نظر را بازگشت دهید. تنها راه دستیابی به آن این است که تمامی قفسه بایگانی و هریک از پرونده های ممکن را به شکل ملال آوری جستجو کنید.

در مورد حافظه، مشکل غالباً آن نیست که قادر به بازگشت دادن اطلاع مورد نظر نیستیم. بلکه مشکل اصلی آن است که اطلاع مورد نیاز را در زمان نیاز عملی و یا منطقی به آن نمی توانیم بازگشت دهیم. بنابراین، به هر مقصود و منظوری، اطلاعات « از لحاظ کارکردی مفقود شده » هستند. اطلاعات می توانند از لحاظ کارکردی مفقود شوند، زیرا مدت زمان زیادی از بایگانی آن ها گذشته است. اطلاعات ممکن است به دلیل اثرات اخلال کننده ( آثار تداخلی )،نیز از نظر کارکردی مفقود شوند. اثرات اخلال کننده را می توان چنین تجسم کرد که فرد می خواهد چندین اطلاع مشابه را اما در یک پرونده ذخیره کند. هر چند پرونده شلوغ تر شود به هنگام مراجعه به آن برای  بازگشت دادن یک اطلاع معین، به زمان طولانی تری نیاز خواهد بود.

هنگامی که یک مصرف کننده در معرض آگهی های رقابت کننده قرار می گیرد، چنین اتفاقاتی می افتد. تبلیغ هایی که قبلاً ذخیره شده اند موجب اخلال می شوند. زمانی که بیننده چندان درگیر تبلیغ نباشد، این نوع از درون داد های حافظه و اثرات اخلال کننده تماماً بیشتر مشهود می شوند.

راه دیگری برای تصور کردن آنچه به هنگام مواجهه با چند آگهی رقابت کننده روی می دهد، قرار دادن چند صدا بر روی نوار های دو یا سه لبه است. پس از آن که اولین صدا را روی لبه های اول، دوم و سوم ضبط کردید، صدای بعدی بعضاً بر روی قبلی ها قرار می گیرد و صدا های بعدی بر بالای آن قرار می گیرند و از این رو موجب اخلال و تحریف فزاینده در باز نواخت حافظه می شوند.