آگهی های سرگرم کننده
آن گاه که به برنامه ای سرگرم کننده نظیر شوهای تلویزیونی، فیلم های سینمایی و نظایر آن نگاه می کنیم، علاقه ما معطوف به اطلاعاتی نیست که ممکن است از طریق این برنامه ها منتقل شود، بلکه وجه سرگرمی آن هاست. تبلیغ « خبری » درست مثل بخش خبری، بیننده را یک دریافت کننده اطلاعات می داند. آگهی های سرگرم کننده از این حیث متفاوتند. در این گونه تبلیغات، ما مستقیماً مورد خطاب قرار نمی گیریم، بلکه صرفاً تجربه می کنیم. ما نسبت به آگهی های سرگرم کننده مثل یک مخاطب، نه یک مشتری احتمالی، واکنش نشان می دهیم.
برخی از آگهی ها، نام تجاری را به نقشی کم اهمیت تر تنزل می دهند، در حالی که در سایر آگهی ها نام تجاری، یک ستاره است. هرچه استفاده از نام تجاری در تبلیغ درست تر باشد احتمال تاثیر گذاری آن بیشتر می شود. واقعیت این است که در برخی مواقع آگهی ها چنان سرگرم کننده می شوند که از هدف اصلی خود فاصله می گیرند. آن ها هویت خود را به عنوان یک آگهی از دست می دهند و صرفاً به قطعه سینمایی در شکل و شمایل تبلیغ تبدیل می شوند. زمانی که تفاوت های بین نام های تجاری اندک است و یا اصلاً تفاوتی وجود ندارد آگهی های سرگرم کننده اهمیت پیدا می کنند. برای افزایش برتری یابندگی نام تجاری – حداقل به صورت لب مرزی – شوند و بر تصویر یا احساسی که نسبت به آن، در مقایسه با دیگر نام های تجاری داریم تاثیر بگذارند.
یکی از راه هایی که می تواند موجب تفاوت بین آگهی های سرگرم کننده شود، در چگونگی به کار گیری درست نام تجاری در اجرای تبلیغ و نقشی که بر عهده آن گذاشته می شود، نهفته است.
نام تجاری می تواند اجزای متنوعی به خود گیرد، از جمله:
- یک وسیله صحنه
- زمان و مکان و فضا
- یک قهرمان