عدم امنیت: انگیزه ای برای همرایی تبلیغ
به نظر می رسد که مردم به طور طبیعی از این که جدا از دیگران دیده شوند و یا از هنجار فاصله بگیرند بیزاری می جویند. این امر غالباً ما را به سمت مسیری امن هدایت می کند. ما سعی داریم که اعمال دیگران را پیش بینی و خود نیز به همان ترتیب رفتار کنیم. با این کار ما از نگرانی بیرون می آییم و گاهی نیز از فکر کردن بیش از حد نجات پیدا می کنیم.
مدیریت در سازمان های دیوان سالار به نحو چشمگیری از این خصیصه انگیزه می گیرد.
اگر یک فرد تصمیم گیر کاری را انجام دهد که دیگران می خواهند، پس هرگاه که خطا بودن آن تصمیم محرز شود، مورد سرزنش قرار نخواهد گرفت و خطر پذیری شخصی به حداقل میرسد. بنا به ضرب المثل معروف « هیچ کس به خاطر خرید آی بی ام اخراج نمی شود ».
مردم به هنگامی که احساس عدم امنیت کنند بیشترین میزان همرایی را نشان می دهند. دوران نوجوانی هنگام بیشترین احساس عدم امنیت و عدم قطعیت است. پس جای تعجب نیست که نوجوانان بیشترین میزان همنوایی و همرنگی را داشته باشند. آنان به هنگام عصیان علیه ارزش های کهنه والدین خود کاملاً در انقیاد همرأیی با گروه های هم سنخ خود هستند. این ویژگی، تعیین کننده موفقیت و عامل حفظ آن در تبلیغ محصولاتی نظیر لباس های جین، نوشابه ها، تی شرت و کفش های ورزشی، صفحات موسیقی و ایستگاه های رادیویی است.
همانگونه که افراد شوخ طبع در جایی گفته اند، « همرأیی چیزی است که می توانید به آن عمل کنید و مطمئن باشید که خود را مضحکه دیگران قرار نمی دهید ». به هنگام انتخاب، ما تحت تأثیر دو چیز قرار می گیریم:
- آنچه ما فکر می کنیم، و
- آنچه فکر می کنیم دیگران فکر می کنند.
همرأیی ( = همنوایی و همرنگی ) یکی از انگیزش های قوی انسانی است. به ویژه در زمانی که همه دیگر عوامل یکسان باشند، همرأیی می تواند توازن را به نفع بسیاری از نام های تجاری برهم زند. اگر بین نام های تجاری تفاوت واقعی وجود نداشته باشد، ما بیشتر تمایل داریم که علیه داوری های خود و به سود دیدگاه عموم مردم عمل کنیم.
با ناچیز شدن بیشتر و بیشتر تفاوت های واقعی، ما بیشتر و بیشتر متکی به اشارتگرهای خارجی می شویم تا در تصمیم گیری به ما کمک کنند.
هرچه احساس عدم امنیت بیشتری کنیم، احتمال آن که تحت تأثیر دیگران قرار گیریم بیشتر می شود.